Lima en Arequipa

25 april 2019 - Arequipa, Peru

Op maandag 15 april namen we ’s ochtends de bus van Huaraz, hoog in de Andes, naar Lima op zeeniveau. Het was een lange busreis van in totaal tien uur. Na acht uur reizen waren we bij de buitenwijken van Lima, maar door het mega drukke verkeer duurde het nog twee uur tot we het centrum bereikt hadden. Verkeersregels lijken hier niet te bestaan, iedereen kruipt voor waar hij kan. Rond acht uur ’s avonds kwamen we aan in ons appartement in de hippe en moderne wijk Miraflores. We zijn meteen even naar de supermarkt gegaan. Heerlijk om weer eens een supermarkt met een fatsoenlijk assortiment aan te treffen. Daarna hebben we nog avondeten en churros con chocolate gegeten bij een lokaal café dat ons was aangeraden.

Churros con chocolate

Dinsdag 16 april hebben we het rustig aan gedaan. ’s Ochtends hebben we weer eens lekker zelf ontbijt kunnen maken. Geen eieren dus, maar yoghurt met granola en tropisch fruit. Daarna hebben we de wijk verkend en zijn we richting de zee gelopen. Miraflores, en heel Lima, ligt op hoge kliffen aan de zee. Bovenop de kliffen hebben de Peruanen allemaal nette parken aangelegd, zodat je kilometers lang van noord naar zuid kunt lopen met uitzicht op de zee. Beneden in het water zien we veel surfers. Het strand ziet er niet zo aanlokkelijk uit, met grote grijze keien. Ik hoor dat het water maar 16 graden is. Lima heeft allemaal hippe koffietentjes met koffie uit eigen land. Hier hebben we natuurlijk van geprofiteerd. Verder hebben we die dag ‘nuttige’ dingen gedaan zoals de was, een tour geregeld voor morgen, en zelf gekookt ’s avonds.

Park op de kliffen Park op de kliffen Miraflores

Woensdag 17 april stond in het teken van eten. Want Lima is de culinaire hoofdstad van Zuid-Amerika. We hadden vandaag een ‘markt- en eettour’ geboekt. Onze tourgroep bestond, buiten ons, uit twee Amerikaanse vriendinnen en hun dochter die allen in Sri Lanka geboren waren. Hele aardige mensen. Met onze gids hebben we eerst op een lokale markt allerlei soorten fruit geproefd en uitleg gekregen over verschillende soorten aardappelen. Ze nemen aardappelen hier heel serieus. Blijkbaar zijn er meer dan 10.000 soorten aardappelen in Peru met allemaal verschillende toepassingen. Op een ander gedeelte van de markt werden stoeltjes voor ons klaargezet om hét nationale gerecht te eten: ceviche. Ceviche is rauwe vis of zeevruchten, gegaard in limoensap met chili en rauwe ui. De vis word hier ’s ochtends vers aangeleverd, we zitten immers aan de zee (we zijn gelukkig niet ziek geworden). Ik ben geen echte viseter, maar deze ceviche was heel lekker. Vervolgens werden we weer in een busje geladen en naar een andere markt gebracht. Hier proefden we lúcuma, een bijzondere vrucht die (volgens de gids) alleen in Peru te krijgen is, in de vorm van een vers gemaakt fruitsap met melk. Het smaakte een beetje nootachtig en het was heel vullend.

Daarna gingen we naar onze volgende stop: een ‘Amazoniaans’ restaurant. Peru bestaat grofweg uit drie regio’s: de kust, de hooglanden en de amazone. In de Amazoniaanse keuken worden veel bananen verwerkt. Het gerecht dat wij proefden (ik ben de naam vergeten) waren geprakte en gebakken bananen met een soort spek erdoor en gedroogd en gebakken vlees ernaast. Heel apart, maar echt lekker. Het geheim zit hem schijnbaar in de kwaliteit van de bananen. De eettour werd afgesloten op een dakterras van een restaurant met uitzicht op zee, met picarones (gefrituurd deeg gemaakt van pompoen) en pisco sours (dé cocktail van Peru). De tour was rond zes uur klaar, maar daarna zaten we zo vol dat we ’s avonds niet veel meer hebben gegeten. Wel heb ik lekker in ons bubbelbad gezeten. Ja, ons appartement had een bubbelbad!

Markt Markt Ceviche

Donderdag 18 april stond wéér in het teken van eten. Want ja, we zijn niet elke dag in de culinaire hoofdstad van Zuid-Amerika. ’s Ochtends hebben we eerst nog een rondje gewandeld door de stad, dit keer richting de andere parken op de kliffen aan de zee. Maar we moesten op tijd terug zijn want om 13 uur hadden we een reservering bij een van de beste restaurants in Lima: Astrid y Gastón. Lima heeft meerdere restaurants in de wereldtop. Astrid y Gastón staat op nummer 39 van de wereld en heeft drie Michelinsterren. De verwachtingen waren aldus hoog gespannen! En we hebben inderdaad heerlijk gegeten. Alles was lekker: de cocktails vooraf,  het bijzondere brood met smeerseltjes, de cavia-tortilla’s, de tomatensalade met basilicumijs, het buikspek met een bijzondere aardappel en de chocolade-toetjes. In de namiddag zijn we nog naar Barranco gewandeld, de kunstenaarswijk van Lima, met gezellige pleintjes en gelegen aan de zee. Je merkt dat het ‘Semana Santa’ is, de heilige week. Vandaag is het witte donderdag en veel Limeños hebben vrij. Er zijn relatief weinig auto’s op straat en héél veel families op de been. Via het strand, onder langs de kliffen, lopen we terug naar Miraflores. We verkijken ons flink op de afstand. Als je eenmaal beneden bent, kun je namelijk bijna nergens meer naar boven. Anderhalf uur later dan we gedacht hebben, ploffen we op de bank in ons appartement.

Astrid y Gastón Astrid y Gastón Strand

Vrijdag 19 april, Goede Vrijdag, is onze laatste dag in Lima. We hebben om 19 uur vanavond een vlucht naar onze volgende bestemming Arequipa. Maar eerst gaan we nog naar het historisch centrum van Lima, om daar alle oude koloniale gebouwen en pleinen te bekijken. In de taxirit erheen viel meteen op dat er nauwelijks auto’s op de weg waren. Wat een verschil met de dag dat we hier aankwamen. In de heilige week gaan veel Limeños op vakantie, de stad uit. Degenen die nog in de stad waren, leken zich allemaal te voet verzameld te hebben in de kerken in het historisch centrum. Toen we het grote plein, het ‘Plaza de Armas’, opliepen, kwam ons het katholieke gezang al tegemoet. Er stond een rij om de kathedraal in te kunnen van ongeveer twee straatblokken. De kathedraal hebben we dus maar geskipt. Mensen hadden allemaal gevlochten palmtakken bij zich en je kon overal een soort brood kopen. Ik denk paasbrood, het lichaam van Christus. Pasen en de Semana Santa is in heel Zuid-Amerika één van de belangrijkste feesten van het jaar, en dat was te zien.

We doen een stadswandeling uit ons reisboekje en verkennen zo het hele centrum. We eindigen in China Town. Het was me al opgevallen dat er heel veel chifas – Chinese restaurants – in Peru zijn. Ik zie niet heel veel Chinese mensen op straat, maar Peru heeft schijnbaar een grote Chinese minderheid. Toen in 1850 de slavernij werd afgeschaft, zijn veel Chinezen naar Peru gekomen om deze arbeid te verrichten. Vandaar ook de Aziatische invloeden in de Peruaanse keuken. In de namiddag nemen we een taxi naar het vliegveld, deze rit duurt ondanks het soepele verkeer toch nog een uur. Daarna vliegen we in een uurtje naar Arequipa waar we ’s avonds rond half tien in ons hotel aankomen.

Historisch centrum met Pasen Historisch centrum met Pasen Historisch centrum met Pasen

 Historisch centrum met Pasen Chinatown

Zaterdag 20 april schijnt de zon in het op 2600 meter hoogte gelegen (wederom) koloniale Arequipa. Omgeven door drie vulkanen ligt de stad er prachtig bij. Bij toeval stromen we ’s ochtends in bij een stadswandeling door het historisch centrum. Op aanraden van de gids én de receptioniste van ons hotel eten we bij een picantería, een restaurant dat alleen open is voor de lunch en dat lokale gerechten serveert. En laat het nou net Paaszaterdag zijn. De dag waarop alle families uitgebreid gaan lunchen, meestal bij een picantería. Uiteraard bevat de menukaart ook cavia, maar die slaan we toch maar weer over. Bij Astrid y Gastón hebben we ook al cavia geproefd en de kans dat je hier zo’n heel beestje - met tandjes en nagels erop en eraan - op je bord krijgt is heel groot. Speciaal voor Pasen hebben ze héél veel toetjes. We aten hier één van de lekkerste toetjes tot nu toe. Ik had een mousse van lúcuma (die vrucht van hier) met daarin chocola en een saus van passievrucht: heerlijk! ’s Middags bezoeken we een museum, met als hoogtepunt de mummie van Juanita. Juanita is een Inca-meisje dat hoog in de Andes bergen is geofferd. Door de kou is ze perfect bewaard gebleven. Als het donker is, bezoeken we een gedeelte van een soort Paasmis. Het begint met een vuur vóór een van de grote mooie koloniale kerken hier. Iedereen stond erom heen en had kaarsjes vast. Ik vond dit zó mooi uitzien, dat ik ook een kaarsje heb gekocht en erbij ben gaan staan. Daarna liepen de priesters met het vuur - al zingend – de kerk in. De mensen volgden de priesters en bij binnenkomst in de kerk staken de mensen elkaars kaarsjes aan. Heel mooi om te zien, zo’n door kaarslicht verlichte grote kerk met het gezang van de priesters op de achtergrond. Toen de mis ‘echt’ begon, zijn we er echter tussenuit geknepen. Wie weet hoe lang dat kan duren met Pasen. ’s Avonds drinken we nog pisco sours in de stad en eten we empanadas.

Plaza de armas Historisch centrum Paasmis Historisch centrum

Zondag 21 april viert Nederland Paaszondag. Ik bel s’ ochtends vroeg, zeven uur Peruaanse tijd, met opa en oma die net klaar zijn met de paasbrunch. Ik hoor dat de Kennedy-mars goed is verlopen en dat het prachtig weer is in Nederland. Wij zoeken die ochtend nog wat zaken uit in verband met onze komende reisplannen, Job kijkt de Amstel Gold Race, en we lopen nog wat door de straatjes van Arequipa. Koffie met gebak is hier nooit ver weg, dus we nemen het ervan. ’s Middags bezoeken we een oud klooster, midden in de stad, dat een heel straatblok beslaat. Het is nog in gebruik, maar de nonnen die er nu wonen hebben om financiële redenen een groot gedeelte opengesteld voor publiek. We krijgen een rondleiding door het prachtig opgeknapte klooster. Meisjes van goede komaf van ongeveer 12 jaar werden door hun ouders in het klooster ‘gestopt’. Daarna mochten ze nooit meer het klooster uit. De eerste vier jaar mochten ze praktisch met niemand spreken, alleen bidden, en kregen ze les in de bijbel. Ze werden wel goed verzorgd, hadden zelfs bediendes en woonden heel riant. Maar ze mochten dus niet naar buiten. Wat een leven. Omdat het nog steeds Pasen is hebben we ’s avonds een goed restaurant gereserveerd. We eten alpaca, lam en biefstuk. Lekker!

Klooster Klooster Klooster Klooster

Morgenvroeg vliegen we naar het hart van het Incarijk, Cusco. Maar daarover de volgende keer meer.

Peruvian Air

Foto’s

3 Reacties

  1. Marijke:
    25 april 2019
    Gaan jullie die lekkere dingen nu ook thuis bereiden? Misschien hebben jullie een voorproever nodig......ik bied me aan.
  2. Ad:
    25 april 2019
    Maar . . . . . . . vertel ze in Sittard niet dat je in Lima niet naar het beeld van Sint-Rosa bent geweest. Dat wordt pek met veren !!!
  3. Hermien:
    3 mei 2019
    Leuk om jullie ervaringen weer te lezen. Mijn vriendin Belinda en ik waren in 2003 bij dat klooster. Toen we daar snoezige cavia's zagen rondlopen, konden we het niet over ons hart krijgen om er eentje te proeven. Dus geen cavia gegeten.