Minas Gerais, Brazilië

21 mei 2019 - Petrópolis, Brazilië

Maandag 12 mei namen we na het ontbijt een Uber naar het vliegveld. Deze keer niet om een vlucht te nemen maar om een auto te huren. Eigenlijk waren we van plan geweest om de komende week naar de Costa Verde te gaan, naar het strand en naar een eiland, maar het weerbericht voor deze bestemming heeft ons anders doen beslissen. We hebben de plannen gewijzigd en besloten om de provincie Minas Gerais, het achterland tussen Sao Paulo en Rio do Janeiro beter te leren kennen. Omdat er toch heel wat kilometers overbrugd moesten worden, hadden we een tussenovernachting in het dorpje São Thomé das Letras. De reisgids omschreef het dorpje als ‘mystiek’. Ik zou het omschrijven als een heksendorp. De huizen en straten waren gemaakt van stukken marmer, uit de groeves rondom, er was een leuk plein met een mooie kerk, winkeltjes waar ze stenen en dromenvangers verkochten en veel hippies. Aan de rand van het dorp lag een rotsformatie, ‘de heksensteen’, waar blijkbaar een speciale energie van uitstraalde. Daar gingen ze ’s avonds allemaal heen in ieder geval. Grappig om dit een keer te zien. Wij hebben foto’s genomen van de mooie uitzichten en zijn ’s avonds de lokale keuken gaan proberen. We waren de enige gasten in het restaurant, maar het was natuurlijk een maandag.

São Thomé das Letras São Thomé das Letras São Thomé das Letras São Thomé das Letras

Dinsdag 13 mei zijn we ’s ochtends weer vertrokken. We reden over bruinrode stoffige wegen naar São Joao del Rei, het eerste koloniale dorpje van velen dat we nog zullen aandoen. We aten het lunchmenu op een plein met palmbomen en een prachtige barokke kerk. De streek heeft een rijke geschiedenis door het goud dat hier vroeger gedolven werd. De Portugezen hebben in de 18e en 19e eeuw nog half Afrika als slaaf verscheept naar deze provincie, Minas Gerais, om in de goudmijnen te werken. We zien dat er nog steeds veel mensen met een donker getinte huid hier wonen. Na de lunch rijden we door naar Tiradentes, onze eindbestemming voor vandaag. Tiradentes overtreft São Joao del Rei by far. Het hele oude centrumpje bestaat uit mooie gekleurde koloniale huisjes. Het is blijkbaar een luxe bestemming voor de welgestelde Braziliaan. Er zijn allemaal chique kunst- en antiekwinkels, en dure restaurants. Internationale toeristen komen hier nauwelijks en dat bevalt ons wel.

TIradentes Tiradentes Tiradentes Tiradentes

Woensdag 14 mei vertrekken we ’s ochtends weer uit Tiradentes met als eindbestemming Belo Horizonte. Op onze route ligt Inhotim, een moderne beeldentuin en museum met moderne kunst. We waren verrast over hoe mooi het park was aangelegd. We hadden geluk, want de entree is elke woensdag gratis. Helaas werkte het weer even niet mee. De voorspellingen waren slecht – dat wisten we, daarom lagen we nu niet aan het strand – maar de wolkbreuk die net bij ons arriveren losbrak was even onhandig. Onder een grote parasol, met koffie dat wel, hebben we een klein uurtje moeten schuilen. Toen de regen overging in een sproeier, zijn we toch maar het park ingelopen. Ik heb weinig met de moderne kunst die er te zien was. Video en geluidsinstallaties met vage geluiden en beelden, een witte kamer met gaas, een donkere kamer met tafels met vage spulletjes erop: mij is het allemaal te vaag. Maar het lag allemaal in een prachtig aangelegde tropische tuin met heel veel soorten palmen, orchideeën en vijvers. Het geheel was prachtig. Daarna zijn we doorgereden naar Belo Horizonte, een stad met toch nog bijna anderhalf miljoen inwoners. Door de stromende regen (het was weer keihard gaan regenen) en door druk verkeer kwamen we in het donker aan in ons hostel in Belo Horizonte. We hebben tot nu toe eigenlijk altijd fijne, mooie hotels, appartementen en hostels gehad dus we mogen niet klagen. Maar dit hostel viel om heel veel redenen flink tegen. Het vervelendste vond ik dat ze onze oorspronkelijke kamer hadden weggegeven aan iemand anders zodat we het nu moesten doen met een kamer zonder badkamer. ’s Avonds hebben we met Uber Eats sushi laten bezorgen, want het was geen doen om buiten nog wat te gaan eten door de harde regen.

Inhotim Inhotim Inhotim

Donderdag 15 mei zijn we ’s ochtends naar het centrum van Belo Horizonte gereden. Hier was een markt die ik graag wilde zien. Op de markt hebben we ontbeten met cake en hartige warme taartjes. Het was een super schone markt, ik denk de netste die ik in dit continent heb gezien. Daarna zijn we nog naar het cultureel centrum ‘Banco do Brasil’ gegaan, we dachten dat hier een Kandinsky zou hangen. Er was echter geen serieus schilderij in het gebouw te vinden. Ze hadden een tijdelijke expositie van Pixar over animatiefilms als ‘Shrek’ en ‘How to train your dragon’. Helemaal niet mijn ding, behalve dat ik die drakenfilm toevallig laatst in een bus in Ecuador onvrijwillig heb gekeken. Dus ik wist tenminste wel waar het over ging. Op weg naar onze volgende bestemming zijn we nog even gestopt bij een grote Carrefour supermarkt. Heerlijk om even ‘normaal’ boodschappen te kunnen doen. Vanavond hebben we een huisje met eigen keuken dus kunnen we lekker zelf koken. In de namiddag kwamen we aan in ons huisje aan de rand van het dorp Ouro Preto, het hoogtepunt van de koloniale goudmijndorpjes.

markt Belo Horizonte markt

Vrijdag 16 mei hebben we de hele dag om Ouro Preto te bezichtigen. ’s Ochtends kregen we een uitgebreid ontbijt aan de deur gebracht, heerlijk. Met de auto rijden we naar het historisch centrum. We parkeren in een steil straatje dat naar een uitzichtspunt leidt. Ouro Preto heeft meerdere barokke kerkjes, de een nog mooier dan de ander. Of ja mooi, best wel kitsch, we zouden het nu niet meer bouwen maar het kleurt allemaal prachtig in de omgeving. Ook dit dorp bestaat volledig uit koloniale huizen. Er zit nergens per ongeluk toch een ‘nieuw’ huis tussen. Dit maakt het geheel best wel bijzonder. Omdat het begint te regenen besluiten we een museum te bezoeken over de koloniale tijd en de goudmijnen, dit biedt wat achtergrond bij wat we de afgelopen dagen allemaal gezien hebben. Daarna drinken we nog koffie, lunchen we en lopen we nog wat door Ouro Preto. Eenmaal terug in het huisje besteden we de tijd nuttig met het regelen van vliegtickets en hotels voor de komende dagen. ’s Avonds eten we bij een Italiaans restaurant waar ze toevallig ook live muziek hebben. We eten een heerlijke pizza en hebben een gezellige avond. Als we naar buiten gaan, staat er nog een lange rij met mensen die allemaal naar binnen willen.

Ouro Preto Ouro Preto Ouro Preto

Zaterdag 17 mei. Vandaag rijden we naar Petrópolis. Het klinkt als een computerspel waarbij je een stad moet bouwen, maar dit is echt de naam. We vertrekken meteen na het ontbijt uit Ouro Preto en rijden met een hele kleine pauze in een ruk naar Petrópolis waar we in de namiddag aankomen. In het hotel spreekt niemand Engels of Spaans of wat dan ook, alleen Portugees. In dit deel van het land komen alleen nationale toeristen zo blijkt maar weer. In het laatste daglicht lopen we naar de lokale bierbrouwerij, waar we iets drinken in de bar.

paleis van de keizer Paleis van de keizer uitzicht onderweg

Zondag 18 mei is de laatste dag dat we de auto hebben. ’s Ochtends staat het keizerlijk paleis op het programma. De Brazilianen hebben van 1822 tot 1889 twee keizers gehad. Dit waren de nakomelingen van de Portugese koning. In Petrópolis staat het keizerlijk paleis met de oorspronkelijke inrichting en de koetsen. Om de vloer niet te beschadigen, dient iedereen een soort sloffen over zijn schoenen te dragen in het museum. We zijn door het paleis heen ‘gegleden’ op die sloffen. We mochten geen foto’s maken (hebben wel stiekem een filmpje gemaakt maar dat kan ik hier niet posten). Na dit bezoek zijn we in anderhalf uur doorgereden naar onze eindbestemming: Rio de Janeiro. Toen we de stad inreden zagen we het Christusbeeld al van ver op één van de bergen liggen. De stad ligt prachtig tussen de tropische bergen aan het water. We zijn eerst naar onze Airbnb gereden om onze tassen af te zetten. We werden verwelkomd door de eigenaresse. We hebben een huisje gelegen bij een grote stadsvilla in een tropische tuin. We hebben een eigen privé zwembad en een terras onder een boom waar aapjes inzitten. Je merkt niet dat je in het centrum van Rio zit. De koning te rijk over ons prachtige verblijf, hebben we de auto in de namiddag ingeleverd. De volgende keer meer over Rio de Janeiro.

Foto’s

5 Reacties

  1. Marion en Lambert:
    21 mei 2019
    Wat een geweldige indrukken alweer. Mooie foto's op bijzondere plekken.
  2. Ad:
    22 mei 2019
    Het blijft een plezier om jullie bevindingen te lezen!
  3. Marijke:
    22 mei 2019
    Het houdt maar niet op...... steeds weer nieuwe avonturen, nieuwe indrukken.
  4. Nico:
    22 mei 2019
    Weer mooi allemaal; Jammer van de flinke regenbuien, maar ook dat is een ervaring.
  5. Hermien:
    24 mei 2019
    Wat maken jullie veel mee en jullie lijken onvermoeibaar! Was leuk om jullie avonturen weer te lezen.